Αρχαιολόγοι Κρήτης: «Μέρα ντροπής για τον πολιτισμό της χώρας»

27.12.2020, 10:18

Αρχαιολόγοι Κρήτης: «Μέρα ντροπής για τον πολιτισμό της χώρας»

efsyn.gr

 

Ανακοίνωση σε ιδιαίτερα υψηλούς τόνους με αφορμή τη μετατροπή των μεγάλων μουσείων της χώρας σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου εξέδωσε το τοπικό παράρτημα Κρήτης του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων. Τα μέλη του κάνουν λόγο για μελανά χρώματα με τα οποία θα γραφτούν στην ιστορία της γενιάς μας τα ονόματα των υπευθύνων.

Μεταξύ των Μουσείων που πρόκειται να μετατραπούν σε ΝΠΔΔ είναι και το Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου και οι αρχαιολόγοι τονίζουν πως η Λίνα Μενδώνη «εξυπηρετεί άριστα μια ομάδα φιλελεύθερων πολιτικών που βυθίζουν κάθε μέρα που περνάει την χώρα σε μια άκρατη ιδιωτικοποίηση και στέρηση πόρων από όλους τους τομείς της κοινωνίας που τα έχουν πραγματική ανάγκη».

Οι αρχαιολόγοι της Κρήτης καλούν όλους τους βουλευτές και ειδικά τους βουλευτές της Κρήτης να απέχουν από οποιαδήποτε ψηφοφορία για την μετατροπή των Δημόσιων Μουσείων σε νομικά πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου.

Αναλυτικά η ανακοίνωση του Παραρτήματος Κρήτης του ΣΕΑ:

"Η εισαγωγή στις 22 Δεκέμβρη 2020 στο Υπουργικό Συμβούλιο νομοσχεδίου μετατροπής των μεγάλων Δημόσιων Μουσείων της χώρας, σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, είναι η μέρα ντροπής για την κυβέρνηση Μητσοτάκη και την επικεφαλής του Υπουργείου Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη. Είναι η μέρα που το πολιτικό σύστημα της κερδοφορίας που οι κυβερνήσεις αυτές υπηρετούν αποδεικνύει περίτρανα την απέχθειά του για οτιδήποτε αποτελεί δικαίωμα του λαού στην μόρφωση και την εκπαίδευση μέσω του Πολιτισμού.

Απεχθάνονται την ανεξαρτησία των ελληνικών Μουσείων ως Ειδικές Περιφερειακές Υπηρεσίες του Υπουργείου μακριά από από τους εξωυπηρεσιακούς παράγοντες, εκλεκτούς, φίλους και αρεστούς του/της εκάστοτε υπουργού. Για αυτόν τον λόγο επιδιώκουν, τα Μουσεία και όλα όσα αυτά εμπεριέχουν (συλλογές, υλικοτεχνική υποδομή, εργαζόμενοι) να αποτελούν προίκα στα συμφέροντα της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας, με όλα όσα συνεπάγεται αυτό.

Επιδιώκουν να μετατρέψουν τα στολίδια της χώρας μας, που φιλοξενούν εκατομμύρια μοναδικά εκθέματα δημιουργίες του λαού μας και που χιλιάδες υπάλληλοι που έχουν υπηρετήσει σε αυτά πάσχισαν για την προστασία τους, σε ένα τύπο διοίκησης που διασφαλίζει την εμπλοκή του κατ΄επανάληψη διεφθαρμένου όπως έχει αποδειχτεί ιδιωτικού τομέα μέσω διορισμένου Διοικητικού Συμβουλίου.

Για να επιτύχουν τον σκοπό τους για την κερδοφορία του ιδιωτικού κεφαλαίου σκόπιμα δυσφημούν το πραγματικά δημόσιο έργο που επιτελούν τα Μουσεία της Χώρας μας, φθάνοντας να αποκρύπτουν τις συχνές διακρίσεις τους όπως ότι για το 2020 το βραβείο των επισκεπτών του Tripadvisor απονεμήθηκε σε 31 μουσεία του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού - και μέσα σε αυτά στην 5η θέση βρίσκεται το Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου.

Τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου θα εξυπηρετούν, εν δυνάμει, μικροπολιτικά ή και ιδιωτικά συμφέροντα και όχι κατ’ ανάγκην το δημόσιο συμφέρον, το συμφέρον όλων μας. Η νομική μορφή του Ν.Π.Δ.Δ. παρέχει τη δυνατότητα συμπράξεων με τον ιδιωτικό τομέα ή ανάθεσης τομέων (όπως η φύλαξη) σε εταιρείες, ή ακόμα και προνομιακές σχέσεις με Ιδρύματα Πολιτισμού που αδημονούν να εισβάλουν και στον χώρο της διαχείρισης της πολιτιστικής κληρονομιάς.

Η προτεινόμενη αποκοπή των Μουσείων από την Αρχαιολογική Υπηρεσία θα προκαλέσει με βεβαιότητα προβλήματα στη λειτουργία και χρηματοδότηση Αρχαιολογικών Χώρων και Μουσείων με χαμηλότερη επισκεψιμότητα, καθώς η μέχρι σήμερα πολιτική του Ταμείου στηρίζεται στην κατανομή των κερδών ανά την επικράτεια, με βάση την αρχή της αλληλεγγύης. Η λεγόμενη αυτοτέλεια των Μουσείων θα οδηγήσει περιφερειακά Μουσεία στην ασφυξία και στο λειτουργικό αδιέξοδο. Καινούργια μικρά περιφερειακά Μουσεία, αληθινά κοσμήματα, που δημιουργήθηκαν και με πόρους από την Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι σχεδόν σίγουρο ότι, εάν κλείσει η στρόφιγγα χρηματοδότησης από τα έσοδα μεγαλύτερων, κεντρικότερων Μουσείων, δεν θα έχουν τα μέσα να παραμείνουν ανοιχτά.  

Η μετατροπή των μεγάλων Δημόσιων Μουσείων και η μείωση των εσόδων για λογαριασμό του πρώην ΤΑΠΑ (νυν ΟΔΑΠ) που αυτή θα επιφέρει, θα οδηγήσει στον οικονομικό στραγγαλισμό και των περιφερειακών μουσείων και των αρχαιολογικών χώρων τα οποία σύντομα θα παραδοθούν σε ιδιωτικά συμφέροντα. Και όπως καλά διατυπώθηκε από το Τοπικό Παράρτημα Δωδεκανήσου του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων : ‘Όσον αφορά τις ακριτικές Εφορείες, κάποιος θα έπρεπε να σκεφτεί και τον εθνικό ρόλο των μονάδων αυτών.’

Όσον αφορά τα έσοδα που ανήκουν και έπρεπε να αποδίδονται στις ανάγκες του λαού, σκόπιμα δεν έχουν παρουσιάσει ένα σαφώς διατυπωμένο το κυβερνητικό σχέδιο για αυτά, όμως, η εμπειρία από την λειτουργία άλλων ΝΠΔΔ του δημοσίου λέει πως η οικονομική διαχείριση θα γίνεται αποκλειστικά από το διορισμένο από τον εκάστοτε υπουργό Διοικητικό Συμβούλιο. 

Ήδη από δηλώσεις της Υπουργού (πρόταση για εκπόνηση και εφαρμογή πολιτικών για την ολοκληρωμένη βιώσιμη ανάπτυξη περιοχών με μείζονα μνημεία: Κνωσός, Μεσσήνη, Ρόδος, Δωδώνη, Δήλος, Φίλιπποι, Αμφίπολη, Βεργίνα, Ακαδημία Πλάτωνος), διαφαίνεται ότι η κυβέρνηση απεργάζεται και τη διοικητική-οικονομική αυτοτέλεια των μεγάλων (και άρα με πολλά έσοδα) αρχαιολογικών χώρων.

Όσον αφορά τα εκθέματα π.χ. των μουσείων θα κατατάσσονται όχι με βάση τη σημασία τους αλλά τι είναι πιο εντυπωσιακό, τι κόβει περισσότερα εισιτήρια ή ακόμα μπορεί να περνούν και σε δεύτερη μοίρα, προς όφελος της θέας του εστιατορίου, της καφετέριας τους, του πωλητηρίου τους... Κάτω από αυτές τις συνθήκες θα παρακάμπτονται και οι όποιοι ηθικοί ενδοιασμοί υπήρχαν μέχρι σήμερα απέναντι στη βεβήλωση των αρχαιολογικών χώρων από τις κάθε είδους εμπορικές δραστηριότητες, όπως η διοργάνωση επίδειξης μόδας στο Ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο που έγινε πρόσφατα, ή η διαφήμιση της «Coca - Cola» στην Ακρόπολη που επιχειρήθηκε παλιότερα.

Με λίγα λόγια, όπως πολύ καλά έχει γραφτεί και σε άλλες ανακοινώσεις, το μόνο που δεν απασχολεί την κυβέρνηση είναι η ουσιαστική επαφή του λαού και ειδικά της νεολαίας με τα μνημεία της πολιτιστικής κληρονομιάς, η κατανόηση του ιστορικού παρελθόντος και των επιτευγμάτων της ανθρωπότητας, ως μία βαθμίδα στην εξέλιξη του πολιτισμού που είναι πανανθρώπινο δημιούργημα και συλλογική περιουσία. Αυτό που απασχολεί είναι η εισπραξιμότητα και η κερδοφορία που συνεπάγεται η μαζικοποίηση των δραστηριοτήτων των μουσείων και των επιχειρήσεων που κινούνται γύρω από αυτά.

Η πολιτική προϊστάμενη του Υπουργείου Πολιτισμού εξυπηρετεί άριστα μια ομάδα φιλελεύθερων πολιτικών που βυθίζουν κάθε μέρα που περνάει την χώρα σε μια άκρατη ιδιωτικοποίηση και στέρηση πόρων από όλους τους τομείς της κοινωνίας που τα έχουν πραγματική ανάγκη.

Ζητούμε μετ΄ επιτάσεως από όλους του βουλευτές και κυρίως τους βουλευτές της Κρήτης την αποχή από οποιαδήποτε ψηφοφορία για την μετατροπή των Δημόσιων Μουσείων: Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου Αθηνών, Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης, Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού και μέσα σε αυτά του Αρχαιολογικού Μουσείου Ηρακλείου, σε νομικά πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου.

Ζητούμε την στήριξη του λαού για την κατάργηση κάθε διάταξης βλαπτικής για το μέλλον του αρχαιολογικού πλούτου της χώρας, όπως η πρόσφατα ψηφισθείσα τροπολογία που άνοιξε το δρόμο για την εξαγωγή αρχαιοτήτων με το μανδύα του μακροχρόνιου δανεισμού για 50 χρόνια.

Εμάς του αρχαιολόγους και όλους τους υπαλλήλους του Πολιτισμού θα μας βρουν απέναντι τους για όλα τα ανόσια που σχεδιάζουν για τον Πολιτισμό της Χώρα μας.

Αυτά τα Χριστούγεννα θα είναι διαφορετικά· μαζί με την οικονομική κρίση στην οποία βυθίζουν για ακόμα μια φορά το λαό, τα ονόματά των υπεύθυνων θα γραφτούν με μελανά χρώματα στην Ιστορία της γενιάς μας, αν δεν αποσύρουν τώρα τη συζήτηση για το ξεπούλημα των Μουσείων τηςΧώρας.

 

 

Παραίτηση Κυριάκου Κατζουράκη από το ΔΣ του Μουσείου της Ακρόπολης

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Δευτέρα, 21 Δεκεμβρίου 2020 13:40 ΣυντάκτηςKOMMON

 

Ως πολίτης…

Είμαι μέλος του ΔΣ του μουσείου της Ακρόπολης και μιλάω για τα έργα που ξεκίνησε το ΥΠΠΟΑ πάνω στο βράχο, όχι ως ειδικός αλλά ως πολίτης με μακρά θητεία στο χώρο του πολιτισμού.

 

Προσπαθώ να περιγράψω τη θλίψη μου για την κακομεταχείριση της κοινής μνήμης μας και την απαξίωση κάποιων βασικών αρχών που κάποτε ούτε καν χρειαζόντουσαν λόγια για να κοινοποιηθούν, ήταν κοινωνικά αυτονόητα. Όπως η αίσθηση της ιστορίας και των παθών του λαού που ζωντάνευαν πάνω στον κακοτράχαλο βράχο – στα μάτια μου ιερός ως φορέας μνήμης και φορέας πολιτισμού – που η προσοχή μας στο δύσκολο βάδισμα πάνω στις πέτρες του, μας οδηγούσε στην κυριολεξία να σκύβουμε με προσοχή, να γινόμαστε ένα με τη δυσκολία του. Κι αυτό μας αναβάθμιζε σε κατ’ ουσία ερευνητές της ιστορίας των 2500 χρόνων του, γιατί δεν είναι μόνον οι ναοί του, οι Καρυάτιδες, τα αγάλματα, το θαύμα της «μη γεωμετρίας» του Παρθενώνα με τις οπτικές διορθώσεις. Είναι και η αντίσταση κατά της γερμανικής κατοχής, η σημαία του Σάντου και του Γλέζου, το τζαμί, ο βίαιος εκχριστιανισμός του, η ασεβής στάση των Άγγλων που το χρησιμοποίησαν σαν οχυρό, ο βομβαρδισμός του Μοροζίνι, οι μύθοι και η μυθοπλασία του, ο ενεργητικός ρεμβασμός των ερωτευμένων, η ληστεία του Ελγίνου, η ηρεμία που αποπνέει όταν σταθείς και κοιτάξεις τη θάλασσα χωρίς βιασύνη, χωρίς να σε εγκαλεί το καθήκον.

 

Τώρα πια το μέλλον είναι ακριβώς όπως το λέει ο Γκάτσος:

Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο
τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο.

Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες
ευλαβικά πριν μπουν στο θυσιαστήριο
τώρα πετάνε αποτσίγαρα οι τουρίστες
και το καινούργιο πάν να δουν διυλιστήριο.

 

Τώρα οι απερισκεψίες του ΥΠΠΟΑ συσσωρεύονται αβάσταχτα. Ανάπτυξη, ανάπτυξη:

Ο σταθμός Βενιζέλου, η πυρκαγιά στις Μυκήνες, η 50χρονη «ενοικίαση» αρχαιολογικού πλούτου, η περιφρόνηση των καλλιτεχνών, οι απ’ ευθείας αναθέσεις άνευ διαγωνισμών και ελέγχου, οι απίστευτες προτάσεις για ανεμογεννήτριες στους Δελφούς και στις αγιασμένες Κυκλάδες, η άγνοια του αισθητικού πλούτου των κορυφογραμμών, οι Δεσμώτες του Φαλήρου, η Ακρόπολη τώρα. Όλα δείχνουν το ποίημα του Γκάτσου ως προφητικό.

 

Στη διάρκεια των σπουδών μου στην ΑΣΚΤ 1963 – 68 και με την μεγάλη επιρροή του αρχιτέκτονα αδερφού μου Δημήτρη, που λάτρευε τον Δημήτρη Πικιώνη και τον Άρη Κωνσταντινίδη, ήρθα σε επαφή με το έργο τους. Αμέσως γοητεύτηκα από την οικονομία των μέσων τους, από τις εφαρμογές του μπετόν με τη λιτή γραφή του Κωνσταντινίδη – αυτή η έρημη κατοικία στη Σαρωνίδα αξεπέραστο δείγμα συμβίωσης μοντερνισμού και ιστορικότητας –  και φυσικά από τις αντίστοιχες εφαρμογές του Πικιώνη στην περιοχή της Ακρόπολης. Κυρίως ο σεβασμός του στην πέτρα, στο χώμα, στα δομικά υλικά, η τόλμη του ποτέ δεν ξεπερνούσε τα όρια του «μέτρον άριστον», η αγάπη του για το παρόν των ανθρώπων και το ότι ποτέ δεν έκρυψε το δέος που αισθανόταν για τον «βράχο» σαν αρχιτεκτονικό στοιχείο της Ακρόπολης.

 

Μου αφηγήθηκε ο αδερφός μου ένα περιστατικό: επισκέφτηκε τις εργασίες του Πικιώνη στην Ακρόπολη μια μέρα που είχε πεισμώσει με μια μεγάλη τετράγωνη πλάκα που τοποθετούσε – ήταν κάθε μέρα παρών μαζί με τους μαστόρους – σκυμμένος πάνω από τον μαρμαρά του έδινε οδηγίες: « χτύπα τη με το σφυρί τη γωνία, όχι εκεί στην άλλη γωνία, όχι όχι εκεί στη μέση, πιο λοξά το σφυρί, όχι έτσι σηκώνεται, στη κάτω γωνία με μικρές σφυριές, απ’ την άλλη τώρα, πιο δυνατά, πιο δυνατά» κάποια στιγμή ο μάστορας δίνει μια σφυριά σ’ ένα σημείο και ραγίζει η πέτρα με μια λοξή εγκάρσια ραγισματιά, «αυτό μπράβο… αυτό ήθελα» φώναξε ανακουφισμένος ο Πικιώνης που έγινε αυτό που ευχόταν. Μια ωδή στο τυχαίο!  Βασικό εργαλείο; Υπομονή και επιμονή.

 

Δεν ξέρω γιατί αυτήν την φριχτή περίοδο της πανδημίας οι γιατροί και οι νοσηλευτές, με την αφοσίωσή τους στο επιστημονικό τους καθήκον, τη φροντίδα και τον σεβασμό τους για τους πάσχοντες, μου θυμίζουν εκείνη την εποχή. Ίσως γιατί διακρίνω σ’ αυτούς συμπεριφορές ξεχασμένες που όμως ποτέ δε σβήνουν από τη μνήμη μας, παραμένουν κάπου μέσα μας σαν μέτρο σύγκρισης, με τον τρόπο που σκύβουν πάνω στους αρρώστους με αυτοθυσία ρισκάροντας τη ζωή τους την ίδια, με μια θαυμάσια σχεδόν νεόφερτη ανιδιοτέλεια.

 

Κάπως έτσι έσκυβε ατέλειωτες ώρες ο Πικιώνης μαζί με τους μαστόρους και δουλεύανε με αφάνταστη προσοχή τα αρχαία μονοπάτια. Είχε καλή παρέα όμως, τον Εγγονόπουλο και τον Χατζηκυριάκο Γκίκα στη σχολή, τον Μόραλη, τον Κουν, τον Μάνο και τον Μίκη και καμία βιασύνη, μόνο υπομονή και σιγουριά διέκρινε το έργο όλης αυτής της γενιάς.

 

Σήμερα στο υπουργείο πολιτισμού δεν υπάρχει αυτό το χάρισμα της υπομονής. Προγραμματισμός σημαίνει μόνο υπομονή και στο ΥΠΠΟΑ αυτή απουσιάζει και έτσι το ιερατείο του υπουργείου αφοσιώνεται σε βιαστικά έργα βιτρίνας, επίδειξης και νεοπλουτισμού. Το θέμα είναι όμως βαθιά πολιτικό. Η προχειρότητα είναι μια σκυτάλη που περνάει από τον εντολέα στον εκτελεστή.

 

Είμαι ευγνώμων που λίγο πριν τη λήξη της θητεία της προηγούμενης κυβέρνησης η Μαρία Βλαζάκη (γ.γ. τότε του υπουργείου) με πρότεινε για μέλος του ΔΣ στο μουσείο της Ακρόπολης. Εκεί μέσα γνώρισα μια ποιότητα που με ξάφνιασε. Συζητήσεις και πληροφορίες πολύτιμες με ευγένεια και επιστημοσύνη είναι η καθημερινότητα στις συνεδριάσεις μας. Αγάπησα κάποιους ιδιαίτερα και παρόλο που αντιπαθώ το κτίριο του μουσείου Ακρόπολης – ποτέ δεν το ένοιωσα σαν δικό μου – προσαρμόστηκα καλά λόγω της ποιότητας των συνεργατών.

 

Το τελευταίο διάστημα – συμπίπτει με το διάστημα του covid, εξ ου και η αναφορά μου στην πανδημία – άρχισα να μαθαίνω τις βασικές λεπτομέρειες για τα έργα της αναβάθμισης στην πρόσβαση της επιφάνειας του βράχου, με οπλισμένο σκυρόδεμα, με πλάτυνση του μονοπατιού του Τραυλού προς τον Παρθενώνα και με προοπτικές «ταρατσών» δε διάφορα σημεία της επιφάνειας. Και όπως ειπώθηκε από τον πρώην βοηθό του Τραυλού τον καθηγητή Τάσο Τανούλα, με βαρέα υλικά, χωρίς να έχει γίνει υδραυλική μελέτη, κάτι που είδαμε με τρόμο στις δυο τελευταίες πλημμύρες πάνω στο βράχο.

 

 Άκουσα τον ίδιο τον κο Τανούλα σε συνέντευξη στο ραδιόφωνο και ομολογώ ότι ταράχτηκα. Μια φωνή που εξέπεμπε μεγάλη ανησυχία για τη βιασύνη των έργων και φυσικά μεγάλη αγωνία για το μέλλον της Ακρόπολης. Σ’ αυτήν την αγωνία θέλω να προσθέσω και τη δική μου: η ανάπτυξη / εξέλιξη όπως εφαρμόζεται στο κορμάκι της Ακρόπολης είναι με μία λέξη επιπόλαια και μπορεί να εξελιχθεί σε εγκληματική. Και γίνεται μόνον για επίδειξη και για αύξηση επισκεπτών, δηλαδή εσόδων. Τα ΑΜΕΑ – το λένε και οι ίδιοι – κάλλιστα μπορούσαν να εξυπηρετηθούν με απλά μέσα, κατάλληλα, ακίνδυνα, αισθητικά ωραιότερα – ακόμα και το αναβατόριο στο τείχος που αναβαθμίστηκε σε ασανσέρ είναι σαν κακό σπυρί στην πλάτη του τείχους.

 

Το ΥΠΠΟΑ είναι υπόλογο γι’ αυτήν την εξέλιξη. Δεν επιτρέπεται να γίνονται τέτοια έργα χωρίς να έχουν προηγηθεί εγκεκριμένες μελέτες και προβλέψεις. Όπως λέει ο κος Τανούλας:  «Η Ακρόπολη είναι ένα εμβληματικό μνημείο της ανθρωπότητας από τη Δύση μέχρι τα άκρα της Ασίας». Δεν είναι ένα απλό οίκημα που χρήζει επισκευών. Είναι ένα μπαλκόνι που ανήκει στον κόσμο. Κάθε έργο τέχνης για να τα απολαύσει ο άνθρωπος και να γίνει ό εαυτός του έργο τέχνης απαιτείται κόπος, τεράστιο κόπος. Ο θεατής εκπαιδεύεται, ενεργοποιεί την δική του τρυφερότητα, την ανθρωπινότητα του, δεν καταναλώνει.

 

Λυπάμαι βαθύτατα που αναγκάζομαι να παραιτηθώ από μέλος του Δ.Σ. του μουσείου.  Σε κάθε συνεδρίαση πήγαινα με χαρά που θα συναντούσα τους νέους φίλους μου, γεμάτους γνώση και αγάπη για τα απομεινάρια της ιστορίας του τόπου μας. Όμως φοβάμαι πολύ ότι –  ειδικά στα επόμενα δίσεκτα χρόνια -  αυτό το «εμβληματικό μνημείο της ανθρωπότητας», εις το όνομα της κακώς εννοούμενης τουριστικής ανάπτυξης θα έχει ακόμη πιο δυσάρεστη συνέχεια.

Πρέπει να σταματήσουν τα έργα και να γίνει ενδελεχής μελέτη πιθανής αποκατάστασης, εφόσον είναι αναστρέψιμα. 

Ναι ευχολόγιο είναι το ξέρω αλλά θάθελα να τραγουδήσω με πολύ κόσμο, δακρύζοντας και φωνάζοντας δυνατά προς το υπουργείο για την απερισκεψία του:

«Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.»

Κυριάκος Κατζουράκης, Ζωγράφος

 

Διεθνές ράπισμα με συντριπτική πλειοψηφία στις μεθοδεύσεις για απόσπαση των αρχαιοτήτων από τον Σταθμό Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη

Διεθνές ράπισμα με συντριπτική πλειοψηφία στις μεθοδεύσεις για απόσπαση των αρχαιοτήτων από τον Σταθμό Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη

Με συντριπτική πλειοψηφία (επί 691 ψήφων, 621 υπέρ, 58 αποχές, 4 κατά), η Γενική Συνέλευση του Διεθνούς Συμβουλίου Μνημείων και Τοποθεσιών (ICOMOS) της UNESCO, ενέκρινε ψήφισμα με το οποίο τάσσεται κατηγορηματικά υπέρ της κατά χώρα διατήρησης των αρχαιοτήτων στον σταθμό Βενιζέλου της Θεσσαλονίκης, τη «βυζαντινή Πομπηία» όπως αναφέρεται διεθνώς, ενώ καλεί την ελληνική κυβέρνηση να μην προχωρήσει στην απόσπαση του μνημειακού αυτού συνόλου, που αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ιστορίας της πόλης αλλά και τμήμα της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Το υπουργείο Πολιτισμού και η Λίνα Μενδώνη, ενώ αρχικά είχαν διαψεύσει πως το θέμα είχε συμπεριληφθεί στην ατζέντα της 20ης Παγκόσμιας Συνέλευσης του ICOMOS, στη συνέχεια έκαναν απεγνωσμένες προσπάθεια να μπλοκάρουν την έκδοση του ψηφίσματος.

The Press Project

Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2020 Αναρτήθηκε: 12:40:04

5 Σχόλια

 

Nick Paleologos / SOOC

AddThis Sharing Buttons

Share to Facebook

FacebookShare to TwitterTwitterShare to PinterestPinterestShare to Reddit

Reddit

«Η πρόταση ψηφίσματος βασίζεται στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Προστασίας της Αρχαιολογικής Κληρονομιάς (European Convention for the Protection of the Archaeological Heritage signed in Valetta 1992) και τη Χάρτα του ICOMOS για τη διαχείριση της Αρχαιολογικής Κληρονομιάς (ICOMOS Charter on Archaeological Heritage Management). Το ψήφισμα τάσσεται κατηγορηματικά υπέρ της κατά χώρα διατήρησης των αρχαιοτήτων και καλεί την ελληνική κυβέρνηση να μην προχωρήσει στην απόσπαση του μνημειακού αυτού συνόλου, που αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ιστορίας της πόλης αλλά και τμήμα της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Θέλουμε να πιστεύουμε πως η έκκληση τοu διεθνούς ICOMOS, που είναι το κατ’ εξοχήν αρμόδιο για την προστασία και ανάδειξη των ιστορικών μνημείων και τοποθεσιών σε ολόκληρο τον κόσμο, θα τύχει θετικής ανταπόκρισης από τις ελληνικές αρχές» σχολιάζει σε ανακοίνωσή του το ελληνικό Τμήμα του ICOMOS.

Όπως σημειώνει το «Κοσμοδρόμιο», το υπουργείο Πολιτισμού και η Λίνα Μενδώνη, ενώ αρχικά είχαν διαψεύσει πως το θέμα είχε συμπεριληφθεί στην ατζέντα της 20ης Παγκόσμιας Συνέλευσης του ICOMOS, στη συνέχεια έκαναν απεγνωσμένες προσπάθεια να μπλοκάρουν την έκδοση του ψηφίσματος.

Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η αποστολή στη γραμματεία του διεθνούς ICOMOS της επιστολής των 14 μελών του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (ΚΑΣ) που υπερασπιζόταν την απόφαση του υπουργείου Πολιτισμού.Η επιστολή αυτή που εστάλη στις 27 Νοεμβρίου, με διαβιβαστικό από τον ίδιο τον Γενικό Γραμματέα του υπουργείου Πολιτισμού Γεώργιο Διδασκάλου, είχε αρχικά εκδοθεί, στις 11 Νοεμβρίου, ως δελτίο Τύπου του υπουργείου Πολιτισμού προκαλώντας αλγεινή εντύπωση, δεδομένου ότι ξεπερνούσε κατά πολύ τις ίδιες τις αρμοδιότητες του οργάνου, εκθέτοντας ανεπανόρθωτα το κύρος των μελών του.

Η εξέλιξη αυτή θεωρείται άκρως σημαντική, καθώς έρχεται σε μια κρίσιμη στιγμή για την υπόθεση των αρχαιοτήτων της Βενιζέλου με εκκρεμούσα ακόμη την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας στο οποίο έχουν προσφύγει 7 φορείς ζητώντας της ακύρωση της Υπουργικής Απόφασης Μενδώνη για την “απόσπαση και επανατοποθέτηση” των αρχαίων.

Δεδομένης μάλιστα της συντριπτικής πλειοψηφίας που συγκέντρωσε το ψήφισμα, σε συνάρτηση με την προηγηθείσα παρέμβαση του ελληνικού υπουργείου Πολιτισμού, η απόφαση εκτιμάται πως αποτελεί όχι απλώς ένα ηχηρό ράπισμα προς την κυβέρνηση και την Λίνα Μενδώνη προσωπικά, αλλά και μια ντροπιαστική εξέλιξη για την διεθνή εικόνα της χώρας.

Παρατίθεται αυτούσιο το ψήφισμα που εγκρίθηκε από τη Γενική Συνέλευση του διεθνούς ICOMOS:

Agenda item 6-4-1     Resolution 20GA/14 – Protect the antiquities in situ at the Venizelos Metro Station in Thessaloniki, Greece

Submitted by ICOMOS Hellenic National Committee and ICOMOS Europe Group

The 20^th General Assembly of ICOMOS,

Taking into account the concern expressed by ICOMOS Hellenic, as well as several other statements of concern that have been issued by national and international official, scientific and professional institutions and bodies, and by several NGOs;

Affirming the outstanding significance of the Venizelos Metro station antiquities, a cultural ensemble that dates from late antiquity up to the transitional period and the beginning of the Middle Byzantine times (4^th – 9^th century CE) and comprises the main Roman marble paved road, Decumanus Maximus, and the commercial centre of Roman and Byzantine Thessaloniki;

Noting with concern that the current development proposals threaten the integrity and authenticity of the antiquities of the Thessaloniki Metro Station, and substantially change and undermine their cultural heritage value;

Also taking into account the ICOMOS Hellenic Heritage Alerts;

Calls upon the Hellenic Government not to proceed with the implementation of the current plan that involves the detachment of the antiquities, given the fact that this is a monumental ensemble which constitutes an integral part of the history of the city of Thessaloniki and of the world cultural heritage;

Invites the Hellenic authorities in charge of the management, protection and conservation of cultural heritage to revise the action plan and to implement policies and best practices, in accordance with the provisions of all relevant international charters, including the relevant ICOMOS Charter on Archaeological Heritage Management, and international conventions adopted by the Hellenic Republic.

---