Οι αγώνες των λαών για τα ιστορικά μνημεία, την καλλιτεχνική δημιουργία και τα κοινά του πολιτισμού / Διαδικτυακή εκδήλωση

Με αφορμή την περιοδεία των Ζαπατίστας στην Ευρώπη & την Ελλάδα

 

Οι αγώνες των λαών για τα ιστορικά μνημεία, την καλλιτεχνική δημιουργία και τα κοινά του πολιτισμού

 

 

·     Η τέχνη και ο πολιτισμός σαν ανθρώπινη ανάγκη και κοινά αγαθά

·     Ο καπιταλισμός εμπορευματοποιεί και καταστρέφει τα μνημεία και την καλλιτεχνική δημιουργία

·     Οι αγώνες για την προστασία και ανάκτηση των μνημείων και του πολιτισμού από την ίδια την κοινωνία και η διαχείρισή τους σαν κοινά αγαθά

·     Ο κομβικός ρόλος των εργαζόμενων στους χώρους της τέχνης και του πολιτισμού για την προστασία και κοινωνική διαχείριση των μνημείων και του πολιτισμού

 

Σάββατο 27 Φλεβάρη

στις 18.00

στο Link

Join Zoom Meeting
https://us04web.zoom.us/j/73939860647?pwd=UmJIZ0R3Wi9QMlFuTjRMMmtydklYQT09

Θεματικός Συντονισμός για τα Ιστορικά Μνημεία και τον Πολιτισμό

 

 

 

 

 

 

 

Ο Πολιτισμός της Νότιας Αττικής εκπέμπει SOS.

 

Ο Πολιτισμός της Νότιας Αττικής εκπέμπει SOS.

 

Παρουσίαση Συντονισμού για τα Ιστορικά Μνημεία και τον Πολιτισμό

     Παρουσίαση Συντονισμού για τα Ιστορικά Μνημεία και τον Πολιτισμό

Συλλογικότητες, λαϊκές συνελεύσεις, τοπικές κινήσεις αλλά και πρόσωπα που θέλουμε να πάρουμε ενεργά μέρος στη διοργάνωση της περιοδείας των ζαπατίστας στην Ευρώπη και στην Ελλάδα αποφασίσαμε να συγκροτήσουμε το Συντονιστικό Αττικής για τα Ιστορικά Μνημεία και τον Πολιτισμό.

  Πρόκειται για μια διαδικασία ανοιχτή, που θέλουμε να λειτουργήσει στο πλαίσιο ενός εννιαίου πανατικού οργανωτικού συντονιστικού. Την αντιλαμβανόμαστε ως λειτουργικό εργαλείο με στόχο να συντονίσει και να στηρίξει εκδηλώσεις, τραπέζια εργασίας, βιωματικά εργαστήρια, καλλιτεχνικά δρώμενα, ιστορικούς περιπάτους κλπ. τόσο στη διάρκεια του ταξιδιού των ζαπατίστας στην Ελλάδα όσο και κατά το χρονικό διάστημα πριν από αυτή.

  Ο συντονισμός θα προσπαθήσει να καλλιεργήσει τις συνέργειες και τις ανταλλαγές απόψεων, χωρίς όμως να τις επιβάλει ούτε σε επίπεδο μορφής ούτε σε επίπεδο περιεχομένου. Μπορούμε να βαδίσουμε μαζί και να αφήσουμε χίλια λουλούδια να ανθίσουν, κι ας έχουν κάποια από αυτά τα χρώματα των διαφωνιών μας.

  Οι ζαπατίστας και οι ιθαγενικοί λαοί του Μεξικού αγωνίζονται ενάντια στη λεηλασία της γης, της ιστορικής τους κληρονομιάς και των πολιτισμών τους από την Λερναία Ύδρα του καπιταλισμού. Οι από τα πάνω προσπαθούν να επιβάλουν τη λήθη των πολιτισμών και των ιστοριών τους – ιστορίες που οι αστερισμοί αυτών των πολιτισμών αφηγούνται, ακριβώς επειδή ως στοιχεία μιας τέτοιας κουλτούρας δεν υποτάσσονται στην κυρίαρχη ιδεολογία και αφήγηση. Επιπλέον επιχειρούν να απονοηματοδοτήτουν, να εμπορευματοποιήσουν ή και να καταστρέψουν τα ιστορικά μνημεία-πολιτισμικά ίχνη και τελικά να λεηλατήσουν τη γη τους ανάλογα με τις πολιτικές «της ανάπτυξης» που κάθε φορά βολεύει τα συμφέροντα τους.

  Στη χώρα μας η κυβέρνηση επιφυλάσσει την ίδια μοίρα στα ιστορικά μνημεία: τα τεμαχίζει και τα μετατρέπει σε αγοραίο ντεκόρ των κερδοσκοπικών αναπτυξιακών  σχεδίων της. Είναι όχι απλώς αδαής αλλά εχθρική απέναντι στον πολιτισμό ως έκφραση της ανθρώπινης δραστηριότητας: αδιαφορεί για τη μοίρα των ανθρώπων που εργάζονται στον τομέα του πολιτισμού και έχουν μείνει χωρίς κανένα εισόδημα λόγω του λοκντάουν και ταυτόχρονα φιμώνει με χίλιους και έναν τρόπους ανεξάρτητες φωνές και ανυπάκουους δημιουργούς. Θέλει να χειραγωγήσει ακόμα και τον τρόπο που σκεφτόμαστε, τραγουδάμε, χορεύουμε, βλέπουμε...

  Σε όλον τον πλανήτη ο πολιτισμός και η τέχνη αντιμεπωπίζονται από τους κυρίαρχους ως εμπόρευμα· προσπαθούν να τα αποστειρώσουν από τα νοήματα της δημιουργικότητας, της αντίστασης και της αξιοπρέπειας, να τα απονεκρώσουν επειδή εντός τους διατηρείται η επικίνδυνη για τους ίδιους συλλογική μνήμη των από τα κάτω. Την ίδια ώρα όμως οι λαοί σε ολόκληρο τον κόσμο συνεχίζουν να τραγουδάνε, να ζωγραφίζουν, να αφηγούνται με τις λέξεις και τα σώματά τους. Εξακολουθούν να δίνουν σχήματα, μορφές, εικόνες, ήχους και γλώσσες στα κοινά αγαθά του πολιτισμού και της τέχνης, να χτίζουν γέφυρες επικοινωνίας και δεσμούς μεταξύ τους, να ορθώνουν την ποίησή τους ενάντια στη βία της εκμετάλλευσης και στην κτηνωδία της στυγνής καταπίεσης.

  Η ιστορία, η μνήμη, ο πολιτισμός και η τέχνη είναι ένας ακόμα δρόμος που ανοίγουμε βήμα βήμα, προχωρώντας προς έναν κόσμο που να χωράει πολλούς κόσμους, τους κόσμους μας.

 Το κάλεσμά μας παραμένει ανοιχτό σε όσες συλλογικότητες και πρόσωπα θέλουν να συμμετάσχουν και να εμπλουτίσουν με τις ιδέες και τις δράσεις τους την προσπάθειά μας σε αυτό το πεδίο της δημιουργικής ζωής των αντιστεκόμενων στη βαρβαρότητα ανθρώπων.

 

Συντονισμός για τα ιστορικά Μημεία και τον Πολιτισμό

 

ΠΡΟΒΛΗΤΕΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΧΩΡΟ ΔΕΝ ΣΤΗΝΟΝΤΑΙ (σταγόνα 21-10-15)

Για τον τύμβο του Θεμιστοκλή στα Λιπάσματα της Δραπετσώνας

Συντάκτης  Γιώργος Τσιρίδης

 https://www.stagona4u.gr/index.php/component/k2/item/3167-for-the-tomb-of-themistocles-in-drapetsona-fertiliz

Στην παραλία των Λιπασμάτων, η τρύπα με τις αρχαίες πέτρες δίπλα στην ... καντίνα(!!!) είναι το Θεμιστόκλειο, ο τύμβος δηλαδή του Θεμιστοκλή, του Αθηναίου στρατηγού, του νικητή της ναυμαχίας της Σαλαμίνας.

 

Επειδή κάποιοι ίσως να μην γνωρίζουν τι στοιχεία υπάρχουν επ' αυτού, θα τα εκθέσω σήμερα εν συντομία για να μπορούν όλοι να μάθουν, αν το θέλουν:

 

Τα στοιχεία είναι τα ΓΡΑΠΤΑ ΜΝΗΜΕΙΑ και τα ΑΝΑΣΚΑΦΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ. 

Έχουμε Γραπτές τρεις αρχαίες μαρτυρίες. Μία του Πλούταρχου (η κυριότερη) είναι εκείνη που αναφέρει τα λόγια του Διόδωρου του Περιηγητή, τα εξής:

 

"Διόδωρος δε ο περιηγητής εν τοις περί μνημάτων είρηκεν, ως υπονοών μάλλον ή γιγνώσκων, ότι περί τον λιμένα του Πειραιώς, από του κατά τον Άλκιμον ακρωτηρίου, πρόκειταί τις οίον αγκών και κάμψαντι τούτον εντός, ή το υπεύδιον της θαλάσσης, κρηπίς εστίν ευμεγέθης και περί αυτήν βωμοειδές, τάφος Θεμιστοκλέους"

Το εξώφυλλο του βιβλίου του Ιάκωβου Δραγάτση, του 1906

Με βάση τα παραπάνω, ο Ιάκωβος Δραγάτσης προσδιόρισε από το 1906 με τρόπο μη επιδεχόμενο αμφισβήτησης τον χώρο του Θεμιστόκλειου στην δεξιά ακτή όπως εξέρχεται κανείς από τον Πειραιά και συγκεκριμένα στην ακτή της Δραπετσώνας (Τραπεζώνος) όπου, το 1909, χτίστηκε το εργοστάσιο. Ανασκεύασε επίσης ο Δραγάτσης μιαν άποψη που επικράτησε επ' ολίγον ότι δήθεν το μνημείο βρισκόταν στην απέναντι Πειραϊκή Ακτή (στη θέση Ξυλοφάναρο).

 

Το κύριο επιχείρημα του Ιάκωβου Δραγάτση για το ότι ο τάφος δεν μπορούσε να βρίσκεται στο Ξυλοφάναρο (ούτε στον χώρο της σχολής Ναυτικών Δοκίμων όπου επιχειρήθηκε να “τοποθετηθεί” αργότερα) ήταν ότι οι τύμβοι που βρέθηκαν στις θέσεις της Πειραϊκής ήταν οικογενειακοί τάφοι. Όμως ο Θεμιστοκλής δεν χρειαζόταν τάφο (που να χωράει ολόκληρο το σώμα ενός νεκρού) αλλά οστεοφυλάκιο μια και είχε πεθάνει και είχε ταφεί στην Μαγνησία. Επίσης ο τύμβος είχε κατασκευαστεί για τον μεγάλο στρατηγό και δεν θα ήταν κοινός με άλλους ενταφιασθέντες εκεί. Το γεγονός λοιπόν ότι ήταν ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΙ και ότι ήταν ΤΑΦΟΙ αρκούσε για να αποδειχθεί ότι δεν ήταν τύμβοι που αναφέρονταν στον Θεμιστοκλή. Αντίθετα ο τύμβος στη Δραπετσώνα όχι μόνο πληρούσε τις προδιαγραφές των περιγραφών του Διόδωρου αλλά επί πλέον ήταν τύμβος που είχε μία μόνο κρύπτη για ένα οστεοφυλάκιο και επί πλέον βρισκόταν στον καταλληλότερο χώρο για να χτιστεί το μνημείο καθώς εκεί μπροστά είχαν βυθιστεί τα πλοία των Περσών στην ναυμαχία της Σαλαμίνας.

 

Επί πλέον ο Δραγάτσης έκανε την ορθή μετάφραση του χωρίου του Διόδωρου του Περιηγητή, όπως την διέσωσε ο Πλούταρχος, κι αυτό ήταν αρκετό για τον προσδιορισμό του χώρου. Η λανθασμένη μετάφραση κάποιου Γερμανού αναζητητή αρχαιοτήτων είχε προκαλέσει την αναζήτηση του τάφου στους τύμβους της Πειραϊκής.

Λέει ο Δραγάτσης: 

 

“Το χωρίο του Διόδωρου που παραθέτει ο Πλούταρχος, ερμηνεύτηκε με λάθος τρόπο ή παρεξηγήθηκε με τρόπο που δεν έπρεπε να γίνει, κι αυτό έγινε σε καιρούς που η τοπογραφική έρευνα στη χώρα μας ήταν ακόμα στα σπάργανα". 

Στην συνέχεια ο Ιάκωβος Δραγάτσης εξηγεί ποιο ήταν το μεταφραστικό λάθος που έκαναν αγνοώντας το "περί τον λιμένα" αγνοώντας το "πρόκειται οίων αγκών" και διαβάζοντας λάθος το "από του κατά τον Άλκιμον"

 

Σχεδιάγραμμα του Δραγάτση που δείνει τον "αγκώνα" την "κάμψη εντός" όπου το "υπεύδειον"

Αντί να πάνε απέναντι (από του ...) από το ακρωτήριο του Άλκιμου (το σημερινό Χατζηκυριάκειο) πήγαν σε αυτό. Αγνόησαν το "από του". Επίσης δεν είδαν τον αγκώνα που είναι η εξοχή όπου αργότερα έγινε ο μώλος του Κράκαρη δεξιά όπως βγαίνουμε από το λιμάνι. Στην άλλη πλευρά (αριστερά όπως βγαίνουμε) δεν εμφανίζεται τίποτα που να μοιάζει με εξοχή ("πρόκειταί τις οίων αγκών"). Ούτε έδωσαν σημασία στο "κάμπτεται εντός" πράγμα που συμβαίνει μόνο στην παραλία Λιπασμάτων μόλις βγούμε από τον Κράκαρη, και δεν μπορεί να αγνοηθεί ότι το μνημείο βρισκόταν στο "υπεύδειον της θαλάσσης" εκεί όπου παύει το κύμα (στην Φρεττύδα το κύμα δεν παύει καθόλου).

 

Αλλά ακόμη μόνο στη Δραπετσώνα το ταφικό μνημείο είναι "κρηπίς ευμεγέθης" και υπάρχει "περί την κρηπίδα βωμοειδές". Στην Φρεαττύδα δεν υπάρχει βωμοειδές γιατί είναι τετράγωνος ο περίβολος ενώ στη Δραπετσώνα στρογγυλός (βωμοειδής).

Υπάρχουν πολλά επιχειρήματα ακόμα, μέχρι και οι "αφύες" τα ψάρια (αθερίνα) που αναφέρει ο Αριστοτέλης συνηγορούν ότι το μνημείο βρίσκεται σε αυτή τη θέση και όχι απέναντι. 

 

 

Σχεδιάγφραμμα του Δραγάτση για την ανασκαφή που έκανε με τον Σαχτούρη

Να σημειώσω ότι ο Ιάκωβος Δραγάτσης έκανε και ανασκαφή μαζί με τον Αλ. Σαχτούρη, διοικητή της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων όπου εκείνος δίδασκε. Βρήκαν συλημένο τον τάφο, βρήκαν αρχαίες πέτρες,  βρήκαν την κοιλότητα βάθους 0,77 και διαμέτρου 0,75 όπου είχαν αποτευθεί τα οστά, βρήκαν και οστά, όχι του Θεμιστοκλή κατ' ανάγκη αλλά ίσως και άλλων που μπορεί να είχαν ταφεί αργότερα, μετά την σύληση, εκεί. 

Σχεδίασμα του Πομπάρντι 18ος αι.

 

Η ίδια παραλία σήμερα

Τα επιχειρήματα του Ιάκωβου Δραγάτση δεν εξαντλούνται εδώ. Θυμίζει εκφράσεις του Παυσανία, του Πλούταρχου, του Διόδωρου, του Πλάτωνα κωμικού κλπ., χωρία με τα οποία δείχνει πόσο ταιριάζει αυτή η θέση σε όλες τις περιγραφές. Επίσης θυμίζει ότι στον τόπο αυτό ακόμα ψαρεύεται η αθερίνα (αφύες) όπως αναφέρει ο Αριστοτέλης αλλά και όπως θα υποδείξει ο τυχαίος ψαράς που θα τον ρωτήσεις.

 

Σταματάω εδώ τα επιχειρήματα με την αναλυτική σκέψη και δράση του Ιάκωβου Δραγάτση.

Υπάρχουν αρχαίες πέτρες στο Θεμιστόκλειο που γράφουν "ΘΕ .. ΚΛΗΣ..." ή "ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΙΟΝ" κλπ. Βοά ο τόπος ότι εδώ είναι το ταφικό μνημείο του Θεμιστοκλή, το Θεμιστόκλειο. Υπάρχουν γκραβούρες που το δείχνουν (παραπάνω βλέπετε την ομοιότητα των τοπίων), υπάρχουν χάρτες που το σημειώνουν, υπάρχουν τοπογραφικά των Λιπασμάτων του '38 του '53 και του '78 που το υποδεικνύουν, υπάρχουν ιστορικές αναφορές του Φωτιάδη στην εποχή του 1827 που προσδιορίζουν το Θεμιστόκλειο στον χώρο του εργοστασίου Λιπασμάτων, τι άλλο περιμένουμε;

 

Πρέπει να έρθει άμεσα η Αρχαιολογική υπηρεσία και να ερευνήσει τα δεδομένα, να πραγματοποιήσει ανασκαφή και να ορίσει τον χώρο ως αρχαιολογικό. Η τραγική καθυστέρηση τελικά παρά λίγο να μας βγει σε κακό. Όμως έστω και τώρα, έσω και καθυστερημένα, πρέπει να τρέξουμε.  Ό,τι κερδήθηκε επί Χρονόπουλου γύρω στο 2000 και ό,τι κερδήθηκε επί Τζανή το 2013-14 δεν πρέπει να πάει χαμένο. Η αρχαιολογική υπηρεσία είναι ενημερωμένη, περιμένει όμως το δικό μας αίτημα. Προγράμματα σχετικά για χρηματοδότηση ανασκαφικής έρευνας υπάρχουν (σα να λέμε ... λεφτά υπάρχουν!) ... δεν μπορούμε άλλο να στεκόμαστε αδρανείς.

 

 

 https://www.stagona4u.gr/index.php/component/k2/item/3167-for-the-tomb-of-themistocles-in-drapetsona-fertiliz

 

 

Ό,τι κι αν γίνει στο μέλλον, προβλήτες πάνω σε αρχαιολογικό χώρο δεν στήνονται. Ας το καταλάβει γρήγορα η δημοτική αρχή και ας πράξει αναλόγως.

Τελευταία τροποποίηση στις Τετάρτη, 21 Οκτωβρίου 2015 23:21

Κατηγορία Ιστορικά