Για κάποιους τα αρχαία αντικείμενα είναι πάθος,
Είναι δουλειά για ώρες υπό αντίξοες συνθήκες.
Είναι η χαρά για το εύρημα.
Για κάποιους άλλους είναι επένδυση.
Είναι τα αντικείμενα που έχουν στο σαλόνι για να δείχνουν ότι είναι πλούσιοι και μορφωμένοι στους καλεσμένους τους.
Είναι ευκαιρία για μπίζνες.
Για κάποιους τα μουσεία είναι χώροι ερμηνείας της αρχαιότητας. Είναι χώροι προσφοράς προς την κοινωνία και τον πολιτισμό.
Είναι χώροι προστασίας και συντήρησης.
Είναι χώροι σεβασμού.
Για κάποιους άλλους είναι απλώς βιτρίνες για να βγουν φωτογραφία.
Είναι χώροι αυτοπροβολής.
Είναι χώροι προς εκμετάλλευση.
Για κάποιους τα μουσεία είναι χώροι μάθησης.
Είναι χώροι διαλόγου με την αρχαιότητα.
Για κάποιους άλλους είναι απλώς χώροι επιδεικτικής κατανάλωσης.
Το ερώτημα είναι εμείς οι πολίτες αυτής της χώρας ποιους θέλουμε να διαχειρίζονται τα μουσεία μας.
Την Δευτέρα κατεβαίνει προς ψήφιση ένας νόμος που αλλάζει το τρόπο λειτουργίας των 5 μεγάλων μουσείων της χώρας μας.
Δεν αφορά μόνο τους αρχαιολόγους και την Αρχαιολογική Υπηρεσία αφορά όλους μας γιατί θα καθορίσει πως, ποιοι και με ποιο τρόπο θα διαχειρίζονται την αρχαιολογική και την πολιτιστική μας κληρονομιά που είναι ο πιο σημαντικός πόρος που διαθέτουμε.
Θα έπρεπε να είμαστε όλοι στον δρόμο μαζί με τους αρχαιολόγους.
Γιατί "για αυτά πολεμήσαμε"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου